Gat bara...

...ekki orða bundist.
Veit bara ekki afhverju. Skuggi einhverrar hugmyndar, eða ámóta fyrirbæri, sveif framhjá rotnandi meðvitund minni eins og skuggi spörfugls sem truflar mann við akstur á gömlum Massey Ferguson með þeim afleiðingum að mar keyrir út í skurð og eins og ofurölvi bóndi.
En það er víst lítið við því að segja. Nema notturlega að láta dæluna ganga þar til mar dettur niður á það sem mar var að hugsa. Til þess eins að átta sig á því að það er ómerkilegara og jafn illa nýtanlegt og allt þetta umfram skinn í pungnum á mér.
Hvur rækallinn. Byrjaður að tala um punginn á mér aftur. Verð nú að fara ræða þetta við fagaðila. Getur ekki verið eðlilegt að hafa svona mikinn áhuga á jafn tilgangslausri leðurskjóðu og þá sem hylur spéhrædd eistun.
Eða hvað? Jú, djöfullinn hafi það. Annars hefði ég sjálfsagt áhuga á mótorsporti. Eða jafnvel golfi eða, himininn sé oss næstur, kellingum.
En hvað er þetta með þennan gauk sem er kallaður guð hérna á hnattkringlunni? Er hann í alvörunni dauður? Er hann að forðast meðlagsgreiðslur sem hann skuldar vegna Sússa? Eða er hann bara svona rosalega feiminn? Mar bara spyr sig.
Eníhú!
Farinn í felur.