Síðasti...

...í reykingum á börum bæjarins. Forsjárhyggjupakkið fékk sitt fram og nú verður mar að sitja heima hjá sér og drekka og reykja. Verð nauðsynlega að redda mér kellingu og börnum til að berja endrum og eins. Svona svo þetta verði ekki mónótónískt.
En þetta kallar á að mar smelli botninum á sér niður á einhverri knæpunni og haldi sig á innsoginu eitthvað fram eftir kvöldi. Tel nokkuð víst að það verði dálítið spes stemmning í miðbænum í kvöld.
Farinn!!!
Fjúss!!!

Blah...

...ætlaði mér að semja eitt stykki stöku um lífið og tilveruna en þegar á hólminn var komið rann skáldagyðjan. Sá bara undir iljarnar á'enni niður Hverfisgötuna. Örugglega falið sig inn á Belly's.
Talandi um bjór...
Síðar!!!

Getur...

...einn maður valdið bráðaþenslu í hagkerfinu? Ef svo er þá biðst ég afsökunar á að vinna svona mikið. Eða míkíð. Það er nú ekki eins og mar hafi þörf fyrir vökustaura. Mar notturlega er bara að gera lítið úr þeim sem unnu baki brotnu við að byggja traust þjóðfélag undir vanþakklátt rassgatið á manni.
Sveiattan. Mar er nú meiri helvítis vælukjóinn.
Ætlaði líka eitthvað að tala um óreglulegar blæðingar og heimatilbúinn líters-álfabikar úr dekkjagúmmíi. En það bíður bara betri tíma.
Skál!!!

Mikið...

...ósköp vildi ég nú hafa eitthvað að tala um núna. En nei, ekkert að gerast í hausnum á mér. Og svo eru fémínístarnír búnir að slíta út umræðunni um karlrembumenninguna í Sjálfstæðisflokknum. Fari það í fúlan pytt! Ég sem ætlaði þvílíkt að rífa mig yfir því.
En mar getur þó glaðst yfir góðu dagsverki. Klukkan að verða tíu að kveldi og ég að hætta að vinna. Ef að gangurinn í vél þjóðarskútunnar er ekki góður núna þá skal ég hundur heita, míga utan í næsta ljósastaur og riðlast svo á löppinni á einhverjum saklausum vegfaranda.
Úbbs.
Sá lífinu bregða fyrir!
Síðar!

Tékkið...

...á þessu!

„Sestu!“...

...öskraði einhver óður hundaeigandi á hundinn sinn í nágrenni við mig þegar ég var að labba í vinnuna áðan. Ég notturlega hlýddi, jafn svefndrukkinn og ég var. Þrumaði mér niður á hækjur mínar og beint á svona grænan gaur sem stendur við Laugaveginn.
Þannig fékk ég minn ósmurða skammt í rassgatið fyrir þennan daginn. Vonandi veit þetta á gott fyrir úrslitaleikinn í kvöld. Er ekki eitt ósmurt á dag, eitthvað sem kemur skapinu í lag og leggur línur fyrir lukkulegt líf það sem eftir lifir þessa sólarhrings.
Áfram Liverpool!!!
Skál!!!

p.s. bæðevei. þeim sem eru að hita upp fyrir leikinn í kvöld er bent á að kíkja á geiminn minn; leiðarvísir hér til hægri.

Djöfull hlæ...

...ég að öllum þeim bjartsýnissauðum sem héldu að sumarið væri gengið í garð. Ég get svo svarið það að meðfædd skerðing á skammtímaminni sumra Íslendinga veldur mér stöðugri undrun (sem er semsagt, mín meðfædda skerðing). Á hverju einasta ári er fólk byrjað að brosa sumarbrosinu sínu við smá glennu í apríl eða maí. Eingöngu til að láta veðurguðina kýla sig í magann með góðu vorhreti.
Gott á ykkur, bjálfakálfarnir ykkar.
Af hverju þurfum við annars öll að byrja sem kvenkyns í kviði móður? Hvað á það að þýða að gera mér og öðrum karlmönnum þann grikk að ganga um samvaxna píkubarma í klofinu? Píkubarma sem búið er að troða út með svampi. Hvað er eiginlega málið? Í hvert skipti sem ég horfi á félagann þá verður mér hugsað til þess að þetta sé ekki neitt annað en pulla, eins og þær sem prýddu, og prýða enn, sófann hjá ömmu.
Ónotahrollurinn er út af við mig að gera. Gengur ekki. Genginn út úr vinnunni og eitthvert annað. Eitthvert þangað sem óþægilegar hugsanir sækja ekki á mig. Í eitthvað loftvarnarskýli gegn skítlegum hugsunum.
Skál!!!

Nýtt...

...mottó. "Má ef má. Má líka ef má ekki." (Sorrí, kann ekki á íslenskar gæsalappir á fartölvunni hjá brósa.)
P.S. Það er kominn sturta í steinaldarhellinn. Ef það er ekki ástæða til að bleyta í litlu tánni! :)
Skál!!!

Hátíðahöld...

...til heiðurs Sússa landasala liggja nú fyrir dyrum. (Hér ætti að vera standa í en í anda hátíðarinnar þá liggur þetta allt.) Enn skal haldið upp á maðurinn reis ítrekað aftur á lappir eftir hvert gengdarlausa fylleríð á fætur öðru. Það tekur á að sjá partíinu fyrir brennivíni, sjáiði til.
Hef þó enn ekki gert það upp við mig hvort ég, persónulega, taki þátt í þeim hátíðahöldum. Ligg þó undir töluverðum tölfræðilegum og sögulegum þrýstingi sjálfs míns um þátttöku í hvers kyns hátíðahöldum og ekki hátíðahöldum. Þannig að sjálfsagt sést mar einvers staðar illa til reika, liggjandi í ræsinu með sælubros á vör.
Lenti annars í alveg svakalega leiðinlegu atviki áðan. Þannig var mál með vexti að ég stend yfir gólftengda postulíninu á baðherberginu og er í hægðum mínum að pissa. (Og nei, ég var ekki búinn að kúka á gólfið.) Nóg um það. Nú líður og bíður. Bunan hæg að venju enda þrútinn kirtillinn til trafala eðlilegu flæði þvagsins.
Að lokum sér þó fyrir endann á útstreyminu og og samkvæmt venju lýkur því skyndilega, enda lítill þrýstingur eftir til að ýta kirtlinum til hliðar. Þá taka notturlega við hefðbundnar aðfarir. Mar setur sig í stellingar og svo er tutlað; ná þessum leiðinlegu litlu uppsöfnuðu pollum sem eftir sitja. En viti menn. Í fyrsta tutli, tekur ekki síður pungurinn sig á flug, út um buxnaklaufina og þaðan sem leið liggur beint í hálf volgt klósettvatnið, ellegar hlandgult vatnið og hálf volgt.
Rennur þá notturlega upp fyrir mér aumum og aulalegum manninum að ég hafði gleymt venjubundnum undirbúningi fyrir úrskvett úr skinnsokknum. Undirbúningi sem gengur út á að leggja skinnhrúguna í handlaugina, láta þar ískalt vatnið vinna sína vinnu og fylgjast með pokanum draga sig saman í það sem kallast mætti nokkuð eðlilega stærð, stærð sem gerir manni kleift að tutla keytu úr tillanum, án þess að með fylgi eistu og allt.
Svona er nú lífið flókið.
Skál!

Kokkfjanda...

...andskotans fífl! Ertu að stela uppskriftinni minni?!!!
Sit hér fyrir framan sjónvarp sem sýnir Innlit/útlit (ekki spyrja mig akkuru ég er ekki hlaupinn út), eða Einsleit/fráleit, eins og ég kýs að kalla það. Er ekki einhver kokkandskoti þar að stinga parmaskinku og mygluosti í kjúklingabringur. Hefði átt að sækja um einkaleyfi á þessu þegar mér datt þetta í hug. Reyndar léttsteikir aulinn þetta og setur í ofn í stað þess grilla þetta eins og sannur karlmaður. Eru allir karlmenn orðnir hommar?!! Mar bara spyr sig.
En mar getur notturlega ekki verið þekktur fyrir annað en að grilla eins og frummaðurinn sem mar er þegar mar hefur slegist ljón.
Síðar!!!

Dreymdi...

...hálf skrýtinn draum í morgun. Það voru komin ljón í garðinn í gamla ættaróðalið Smáratúnsslektisins, Smáratún. Þetta var doltið langur draumur og ég man lítið frá honum fyrr en ljónin komu til sögunnar.
Litlu frændsystkynin mín voru aftur orðin lítil börn og voru að væflast úti. Ég alveg móðursjúkur inni í Smáratúni þegar ég fattaði ljónin. Æddi út í dyr og kallaði á krakkana ofur varlega til að vekja ekki athygli ljónanna. Einhvern veginn virtust þau samt ekki hafa áhuga á krökkunum og einhvern veginn sluppu öll ómeidd.
En næsta sem ég veit er að ég sé nokkur ljón rífa í sig lítinn hvolp, gott ef ekki labrador, svona ljósan. Þá fer allt að gerast. Ég og Heimir frændi tökum eftir fleiri hvolpum og ryðjumst út til að redda þeim áður en ljónin taka þá. Við erum komnir inn fyrir þvottahúsdyr með tvo af þrem. Sá þriðji er nýkominn inn fyrir þröskuldinn þegar eitt ljónið er komið í gættina.
Ég vakna upp við það að ég er að slá út í loftið til að reyna koma ljóninu í draumnum út, og gott ef ég öskraði ekki líka. Ekki alveg viss. Hef bara ekki haft svona draumfarir í háa herrans tíð, þ.e. sem ég man eftir.
Ætli þetta merki peninga?
Tja...
Lifið heil!
Skál!!!

Örugglega...

...næstbesta tónlistarsíðan sem ég hef farið inn á!

Gleymdi...

...að minnast á hvað ég er enn pirraður eftir kjördaginn. Fór í sakleysi mínu niður í Ráðhús að kjósa, einungis til að komast að því að ég er ekki á kjörskrá í Reykjvík norður, eins og ég taldi mig vera. Nei nei, enn er ég skráður á Hellu. Af þeim sökum þurfti ég að bruna í Laugardalshöll og kjósa utankjörstaðar og fara svo með umslagið upp í Valhöll, þar sem þeir voru með sendingarþjónustu.
Ekki að þetta væri ekki nóg. Þegar mar kýs svona utankjörstaðar þá fær mar seðil sem stendur á kjörseðill og svo á mar að stimpla listabókstaf á snepilinn. Semsagt minnimáttar atkvæði. Ekki hægt að strika út ef mar er ekki sáttur við einhvern.
Djöfull hvað þetta fór í taugarnar á mér og gerir enn.
Annars er ég búinn að fatta að ég bý í steinaldarhelli. Þar er ekkert sjónvarp að sjá, ekkert útvarp og internetið hefur ekki heldur ratað inn til mín, hlýtur að vera villt einhvers staðar í Þingholtunum, sem búa, svei mér þá, yfir nánast jafn flóknu gatnakerfi og Kópavogur, fyrir þá semsagt sem ekki eru innvinklaðir í þau fræði.
En það kannski kemur með kalda (og heita vatninu) í sturtunni þegar ég er búinn að setja upp blöndunartækin (leiðrétting: þegar ég er búinn að LÁTA setja blöndunartækin upp FYRIR mig). Kominn tími á það fyrst ég var lox að klára að kítta meðfram listunum í sturtubotninum í kvöld.
Eníhú.
Tútílú!

Að venju...

...átti helgin sínar góðu og ekki svo góðu hliðar. Auðvitað er það allt ritskoðað. Ekki fyrir hvern sem er að lesa um óhófið. Samt ein þessara helga sem lætur mann skoða í eigin nafla með afskræmdan íhugunarsvip í ásjónunni. Núllstillingin kannski helst til mikil.
En hvað um það! Hér dugar ekkert væl. Best bara að rísa hnarreistur í upphafi vinnuviku, horfa ákveðnum augum framan í lífið og segja því að halda sér á mottunni.
Skál!!!

Styttist...

...óðum í að maður baði sig í sólarljósi því sem skín á mann þegar mar grípur blýantinn og þykist ráða einhverju í sturtuklefa lýðræðisins, eins og einhver mætur maður kallaði þetta. Ekkert sérstaklega búinn að ákveða mig. Geri það í sturtunni. Verst að x-ið manns endar, virðist vera, alltaf á B. Merkilegur erfðasjúkdómur þessi framsóknarmennska í okkur Íslendingum.
Annars planið þetta venjulega hjá Frónverja á kosningadag. Hella sig blindfullan eftir að hafa kosið, svona til að losna við óbragðið úr munninum; óbragðið sem fylgir því þegar mar afhendir lýðræðið yfir til fulltrúanna, sem svo fara með valdið eins og þeim sýnist, ekki mér.
Eníhú.
Lifið heil!
Skál!!!

Get...

...ekki ekki kosið þennan mann!

Djöfull...

...hef ég illan (eða var það vondan) bifur fyrir þessari helgi. Það svoleiðis vellur útúr fólki djammgeðveikin og hefur gert frá því á mánudag. Ég get svo svarið fyrir það.
En það er sossum ekkert skrýtið. Á einni og sömu helginni mætast próflok, júgravisjón og alþingiskosningar, auk þess að mánaðarmót eru nýliðin.
Með réttu ætti mar að skríða út í eitthvert horn og bíða þennan storm af sér, liggja í vari, eins og þeir segja á sjónum.
En það er víst ekki hægt. Mar verður að gleðja fólkið með fagurri drykkju.
Lifið heil!
Skál!!!

Akkuru...

...er fólk alltaf að reyna fá mig til að drekka bjór með sér? Er það af því að ég segi alltaf já? Eða er það vegna þess að ég er svo góður í því að fólk getur ekki annað en fengið mig til að setjast hjá sér og horfa svo dolfallið á munúðarlegar aðfarir mínar að drykknum góða og smitast af ástarbrímanum sem leggur frá mér þegar ég strýk áfallið af glasinu og greiði hárið á mér með því?
Tja...þegar stórt er spurt? (og nei, ég er ekki að stæla Steingrím Sævarr!)
Skál!!!

Örugglega...

...besta tónlistarsíðan sem ég hef farið inn á!
Skál!!!

Alger klikkun!

Djöfull getur hausinn á manni orðið hlandmígandiskítgeðveikur stundum. Svo gersamlega útúr kortinu að manni langar mest til að skrúfa hann af senda í viðgerð því mar nennir ekki að vera í félagsskap hans (manns sjálfs) stundinni lengur.
Sem dæmi um þetta lá ég andvaka í nótt. Það er sossum ekki í frásögur færandi utan þess að úr lausu lofti greip heilinn á mér eftirfarandi setningu: „Ljótt er að ljúga“.
Það næsta sem ég verð var við er að heilinn á mér er farinn að spinna aftan við þetta þessa líka biturðarsoraóhvaðþettaeralltógeðslegtogsiðspillt-rununa. Og hún er eftirfarandi:

Ljótt er að ljúga,
sukka og sjúga
tólin á fólum
í ókunnum bólum.
Ríta og ríða.
Sjá skeiðvöllinn skrýða
kuntuna víða
og barmana síða.
Ojj, hrynjum í'ða!

Um varð mér og ó. Og þegar í „barmana síða“ var komið greip ég til minna ráða og setti punkt við þessar subbulegu hugsanir með „Ojj, hrynjum í'ða“.
Hvurslax maður hugsar svona? Eða var þetta einungis kaffið sem ég drakk of mikið af rétt fyrir svefninn? Eða finnst mér lífið svona yfirgengilegt að ég er farinn að koma með einhvern Sússa-boðskap í formi subbukveðskapar sem hvetur til andlegrar deyfingar frá viðbjóði heimsins með drykkju? Ellegar?
Allavega sagði ég við sjálfan mig að svona gengi ekki, hér þyrfti til annarra og fegurri orða að grípa svo svefni mætti festa. Sem er dálítið fatalt þegar mar spáir í það. Er að reyna að sofna en ákveð að ég verði að mæta yanginu með jafnmiklu yingi (eða var það öfugt) og semja nýtt ljóð og fegurra; óð til hins fagra og góða og afslappaða og yndislega.
Var sossum ekkert að sofna hvort eð er þannig að hér er ljóðið:

Þar sem hæverskur andvari gælir við grasið.
Þar sem syngur einn smáfugl sinn ástþrungna söng.
Þar mig dreymir um ástina, döggina og ylinn.
Þar ég ligg og mig dreymir, um vorkvöldin löng.

Biðst forláts á að hafa brotið einhverjar reglur um uppbyggingu ljóða. Það var tónninn en ekki formið sem ég leitaðist eftir að fanga.
Er allavega orðinn mígandi geðveikur. Tel það koma til vegna þess að ég fékk mér ekki bjórinn sem Glókollur bauð mér með augum og líkamsstöðu í gær.
Tja, svona er lífið bara.
Lifið heil!
Skál!!!

Ka...

...ffi! Er það málið svona rétt fyrir svefninn? Hefði ekki verið meira vit í að fá sér bjór? Hvað er ég að hugsa eiginlega?!!!
Skál!!!

Í...

...alvöru með kúkinn í brókunum núna. Eiríki Haukssyni að kenna. Frekar óhugguleg auglýsing með honum á mbl.is. Hálfskyggt andlitið glápir á mann með öðru auganu og blikkar svo skyndilega. Held að SPRON hafi gert mistök með henni þessari. Ætla allavega ekki að flytja viðskipti mín yfir til þeirra.
Annars vinna og aftur vinna.
Síðar!

Með...

kúkinn í brókunum, berst hann um á hæl og hnakka. Með lífið í lúkunum, aldrei mun hann eignast krakka. Og hananú!
Skál!!!

„Sá...

...yðar sem syndur er stingi sér fyrst,“ sagði Sússi rétt eftir að hann breytti Galíleuvatni í vín og gekk svo yfir það (minnir að það hafi verið Galíleuvatn, en þeir sem betur vita leiðrétta mig þá bara). Það hélt allavega haugafullt liðið en áttaði sig ekki á því að Sússi var bara að gamna sér við það að busla í grynningunum.
Röng þýðing í biblíunni. Ekki bara röng þýðing heldur vitlaust sagt frá. Helvítis siðapostularnir hafa svert minningu Sússa. Mannsins sem reddaði landa hægri og vinstri og tilbað örugglega einn minna guða, Díóníusus, grískan guð víns og almennrar vitleysu.
Vinna.
Líf.
Lifið heil!
Skál!!!

Hér...

...ekki
ver ekki
sneri ekki
sér ekki
skítinn fyrir sjálfum sér.
Lá ekki
smá ekki
sá ekki
sjá ekki
skítinn sem að situr hér.

Þetta...

...var kannski full þunglyndur endir hjá mér. Bara datt ekkert annað rím í hug og var eitthvað að flýta mér. Stundum er betur heim setið en af stað haldið. Eða kannski í þessu tilviki, betur kjafti haldið en kjálka sleppt. Eða kannski, delete haldið en enter sleppt. Eða...kannski bara ekki neitt.
Hefði þó getað notað orðið „alúð“, svona þegar mar fer að spá í það. Enda holan alúðleg með meira móti. Með þægilega nærveru, ellegar íveru.
Lifið heil!
Skál!!!

Einn...

...ég sit og sauma
inn í lítilli íbúð.
Enginn kemur að sjá mig,
nema einhver Úlfúð.

Fann...

...málningu þarna á föstudaginn eftir sunnudaginn. Hvursu mikil mígandi fyllibytta er mar eiginlega? Ég og áfengi finnum ávallt einhverja leið til að sameina krafta okkar. Krafta sem er puðrað út í loftið á ómarkvissan hátt og tekur svo ofboðslega á að mar bara liggur flatur daginn eftir.
En svona er lífið. Alltaf að koma manni á óvart á einstaklega viðbúinn hátt.
Komst líka að því þetta svokallaða föstudagskvöld að reykingar eru ekki málið í rottuholunni. Ég, Krillan og Sigrúnin sáum ekki orðið út úr augum. Rofaði þó lítið eitt til þegar ég opnaði rifu á svefnherberginu. Það er hins vegar ekki eitthvað sem manni langar mikið til að strompa inní. Þetta verður að skoða aðeins betur. Kannski að vifta sé málið, ef margir mæta. Aldrei að vita hvað manni dettur í hug.
En eníhú!
Láta lítið fyrir sér fara.