Fann...

...málningu þarna á föstudaginn eftir sunnudaginn. Hvursu mikil mígandi fyllibytta er mar eiginlega? Ég og áfengi finnum ávallt einhverja leið til að sameina krafta okkar. Krafta sem er puðrað út í loftið á ómarkvissan hátt og tekur svo ofboðslega á að mar bara liggur flatur daginn eftir.
En svona er lífið. Alltaf að koma manni á óvart á einstaklega viðbúinn hátt.
Komst líka að því þetta svokallaða föstudagskvöld að reykingar eru ekki málið í rottuholunni. Ég, Krillan og Sigrúnin sáum ekki orðið út úr augum. Rofaði þó lítið eitt til þegar ég opnaði rifu á svefnherberginu. Það er hins vegar ekki eitthvað sem manni langar mikið til að strompa inní. Þetta verður að skoða aðeins betur. Kannski að vifta sé málið, ef margir mæta. Aldrei að vita hvað manni dettur í hug.
En eníhú!
Láta lítið fyrir sér fara.